مدت زمان بهبودی پیرسینگ و نکات مهم مراقبت از آن

مدت زمان بهبود انواع پیرسینگ

مدت زمان بهبود پیرسینگ به عوامل متعددی بستگی دارد که شامل محل پیرسینگ، نوع جواهر استفاده شده، و میزان رعایت مراقبت های پس از انجام آن می شود. به طور کلی، بهبودی کامل پیرسینگ ممکن است چندین هفته یا حتی چند ماه طول بکشد. در این مدت، باید توجه ویژه ای به تمیزی و بهداشت محل پیرسینگ داشت تا از عفونت ها و مشکلات جانبی جلوگیری شود.
محل پیرسینگ نقش مهمی در مدت زمان بهبودی دارد. به عنوان مثال، پیرسینگ های گوش و بینی به دلیل جریان خون مناسب در این نواحی، معمولا سریع تر بهبود می یابند. از سوی دیگر، پیرسینگ های زبان یا ناف ممکن است به زمان بیشتری برای بهبودی نیاز داشته باشند زیرا این نواحی در معرض باکتری ها و تحریکات بیشتری هستند.
عوامل دیگری مانند نوع فلز جواهر و حساسیت پوستی فرد نیز می توانند بر مدت زمان بهبودی تاثیر بگذارند. استفاده از جواهراتی با کیفیت بالا و ضد حساسیت، فرآیند بهبودی را تسهیل کرده و از بروز مشکلاتی مانند قرمزی، تورم یا عفونت جلوگیری می کند.
• پیرسینگ گوش
پیرسینگ گوش یکی از رایج ترین انواع پیرسینگ است و بسته به محل آن (لاله گوش یا غضروف) مدت زمان بهبودی متفاوتی دارد. پیرسینگ لاله گوش معمولا سریع تر بهبود می یابد و بین چهار تا شش هفته زمان نیاز دارد. در حالی که پیرسینگ غضروف گوش ممکن است چندین ماه، حدود سه تا شش ماه، طول بکشد تا به طور کامل بهبود یابد.
• پیرسینگ بینی
پیرسینگ بینی بسته به نوع آن (سوراخ در پره بینی یا تیغه میانی) ممکن است بین دو تا چهار ماه طول بکشد تا بهبود یابد. این زمان برای افرادی که مراقبت های بهداشتی مناسب را رعایت نمی کنند ممکن است بیشتر شود.
• پیرسینگ زبان
پیرسینگ زبان به دلیل جریان خون زیاد در این ناحیه معمولا سریع تر بهبود می یابد. مدت زمان بهبودی اولیه حدود دو هفته است، اما برای بهبود کامل و تثبیت جواهر، بین یک تا دو ماه زمان نیاز است.
• پیرسینگ ناف
پیرسینگ ناف یکی از پیرسینگ هایی است که مدت زمان بهبودی طولانی تری دارد. به طور معمول، این نوع پیرسینگ بین شش ماه تا یک سال زمان نیاز دارد تا کاملا بهبود یابد، زیرا این ناحیه کمتر در معرض جریان خون است و بیشتر مستعد تحریک و عفونت می باشد.
• پیرسینگ ابرو
پیرسینگ ابرو به طور کلی بین شش تا هشت هفته زمان نیاز دارد تا بهبود یابد. با این حال، عواملی مانند نحوه رعایت بهداشت و نوع جواهر مورد استفاده ممکن است این زمان را افزایش یا کاهش دهند.
• پیرسینگ لب
پیرسینگ لب معمولا بین شش تا هشت هفته طول می کشد تا بهبود یابد. اما استفاده از دهان شویه های ضد عفونی کننده مناسب و رعایت بهداشت دهان می تواند مدت زمان بهبودی را کاهش دهد.
• پیرسینگ گونه
پیرسینگ گونه به دلیل قرار گرفتن در بافتی نرم و پر از غدد بزاقی، نیاز به مراقبت بیشتری دارد. مدت زمان بهبودی آن ممکن است حدود دو تا سه ماه طول بکشد.
• پیرسینگ جنسی
پیرسینگ های نواحی حساس بدن، بسته به نوع و محل دقیق آن ها، ممکن است بین سه تا شش ماه یا بیشتر زمان نیاز داشته باشند. این ناحیه ها به دلیل حساسیت زیاد و گردش خون متفاوت، به مراقبت های ویژه ای نیاز دارند.
• پیرسینگ نوک سینه
پیرسینگ نوک سینه معمولا بین سه تا شش ماه زمان برای بهبودی کامل نیاز دارد. استفاده از لباس های نرم و پرهیز از فشار یا تحریک این ناحیه می تواند به تسریع روند بهبودی کمک کند.

عوامل مؤثر بر طول درمان پیرسینگ

طول درمان پیرسینگ به عوامل مختلفی بستگی دارد که می توانند زمان بهبودی را کوتاه تر یا طولانی تر کنند. برخی از مهم ترین این عوامل عبارتند از:
• محل پیرسینگ: نوع و محل پیرسینگ تأثیر زیادی بر مدت زمان بهبودی دارد. پیرسینگ هایی که روی بافت های غضروفی قرار دارند، مانند گوش یا بینی، معمولا زمان بیشتری برای بهبودی نیاز دارند، در حالی که پیرسینگ هایی که روی بافت های نرم هستند، مانند زبان یا لب، سریع تر بهبود می یابند.
• مراقبت های بهداشتی: رعایت مراقبت های بهداشتی پس از انجام پیرسینگ بسیار مهم است. شست و شوی منظم محل پیرسینگ با محلول های ضد عفونی کننده مناسب و پرهیز از لمس کردن آن با دست های آلوده می تواند مدت زمان بهبودی را کاهش دهد.
• نوع جواهر مورد استفاده: استفاده از جواهرات با کیفیت پایین و موادی که ممکن است واکنش های آلرژیک ایجاد کنند، می تواند باعث تحریک یا عفونت شود و طول درمان را افزایش دهد. جواهرات ساخته شده از تیتانیوم یا طلا برای کاهش حساسیت و تحریک توصیه می شوند.
• سن و شرایط جسمی فرد: افراد جوان تر به دلیل گردش خون بهتر و فعالیت بیشتر سلول های بدن، سریع تر بهبود می یابند. در مقابل، افراد مسن یا کسانی که دچار بیماری هایی مانند دیابت هستند، ممکن است زمان بیشتری برای بهبودی نیاز داشته باشند.
• فصل انجام پیرسینگ: فصل های گرم به دلیل تعریق زیاد و رشد باکتری ها می توانند خطر عفونت را افزایش دهند و زمان بهبودی را طولانی تر کنند. در مقابل، فصل های سرد با رطوبت کمتر ممکن است شرایط بهتری برای بهبود فراهم کنند.
• میزان استرس و اضطراب: استرس می تواند عملکرد سیستم ایمنی را مختل کند و باعث کند شدن روند بهبودی شود. آرامش ذهنی و رعایت سبک زندگی سالم می تواند به کاهش مدت زمان بهبودی کمک کند.
• میزان رعایت دستورات حرفه ای پیرسر: پایبندی به دستورالعمل های ارائه شده توسط متخصص پیرسینگ، مانند عدم تعویض زودهنگام جواهر یا پرهیز از شنا در آب های عمومی، نقش مهمی در تسریع روند بهبودی دارد.
• فعالیت های روزمره: فعالیت هایی که باعث فشار یا اصطکاک در محل پیرسینگ می شوند، مانند ورزش های سنگین یا پوشیدن لباس های تنگ، می توانند مدت زمان بهبودی را افزایش دهند.
• سلامت عمومی فرد: افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف یا مشکلات بهداشتی مانند دیابت هستند، ممکن است زمان بیشتری برای بهبودی نیاز داشته باشند. این افراد باید تحت مراقبت های ویژه قرار گیرند و به دقت دستورالعمل های بهداشتی را دنبال کنند.
• عفونت یا التهاب: اگر پیرسینگ دچار عفونت یا التهاب شود، مدت زمان بهبودی به طور قابل توجهی طولانی تر خواهد شد. در این صورت، درمان فوری و درست با داروهای ضدعفونی کننده و گاهی آنتی بیوتیک ها ضروری است.
• عوامل محیطی: شرایط محیطی مانند رطوبت زیاد یا گرد و غبار می توانند باعث تحریک پیرسینگ و ایجاد عفونت شوند. بنابراین، مراقبت از پیرسینگ در محیط های تمیز و خشک بسیار مهم است.
• عادات فردی: افرادی که عادات ناخوشایندی مانند لمس کردن مکرر پیرسینگ یا استفاده از آرایش روی محل پیرسینگ دارند، ممکن است با مشکلات بیشتری روبرو شوند که روند بهبودی را کندتر می کند.
• تغذیه مناسب: رژیم غذایی سالم و مصرف مواد مغذی مانند ویتامین ها و پروتئین ها، نقش مهمی در تسریع روند بازسازی بافت های آسیب دیده ایفا می کند.

علائم طبیعی در طول درمان پیرسینگ

در طول فرآیند درمان پیرسینگ، برخی علائم ممکن است به صورت طبیعی ظاهر شوند که نشان دهنده تلاش بدن برای ترمیم بافت آسیب دیده هستند. این علائم معمولا جای نگرانی ندارند، اما آگاهی از آن ها می تواند به کاهش استرس و تشویش کمک کند. موارد زیر از علائم طبیعی در طول درمان پیرسینگ هستند:
• تورم خفیف: بلافاصله پس از انجام پیرسینگ، تورم خفیف در اطراف محل پیرسینگ طبیعی است. این تورم معمولاً در چند روز اول بیشتر بوده و سپس به تدریج کاهش می یابد. تورم نشان دهنده واکنش طبیعی بدن به وارد شدن جسم خارجی است.
• قرمزی: قرمزی اطراف پیرسینگ نیز یک علامت طبیعی است که به علت التهاب مختصر ناشی از سوراخ شدن پوست به وجود می آید. این قرمزی معمولاً در هفته های اول قابل مشاهده است و پس از مدتی به تدریج محو می شود.
• خارش: خارش خفیف در اطراف محل پیرسینگ، به ویژه در مراحل اولیه بهبودی، نشانه رشد مجدد سلول های پوستی و ترمیم بافت است.
• ترشح مایع شفاف یا زرد کم رنگ: ترشح مایعات زرد رنگ یا شفاف از محل پیرسینگ ممکن است در روزهای اولیه مشاهده شود. این ترشحات معمولاً نشانه ای از فرآیند طبیعی بهبودی و تلاش بدن برای پاکسازی محل از هر گونه آلودگی یا باکتری هستند. این ترشحات باید به صورت محدود و بدون بوی ناخوشایند باشند. این مایع پلاسمای بدن است که در ترمیم زخم ها نقش دارد.
• خشکی و پوسته پوسته شدن:  در برخی موارد، پوست اطراف پیرسینگ ممکن است خشک شده و شروع به پوسته پوسته شدن کند. این وضعیت طبیعی است و به فرآیند بهبودی مربوط می شود. پوست جدید در حال رشد و جایگزینی پوست آسیب دیده است.
• حساسیت یا درد خفیف:  در طول مراحل اولیه بهبودی، ممکن است احساس درد یا حساسیت خفیف در محل پیرسینگ داشته باشید. این درد معمولاً موقتی است و با گذشت زمان از بین می رود. اگر درد شدید یا مداوم باشد، ممکن است نشانه ای از عفونت یا التهاب باشد.
• احساس کشیدگی یا کشیدگی پوست:  وقتی پوست در حال التیام است، ممکن است احساس کشیدگی در محل پیرسینگ داشته باشید. این احساس معمولاً طبیعی است و به دلیل ترمیم پوست ایجاد می شود.
• رنگ متمایل به صورتی یا قرمز در اطراف سوراخ: رنگ صورتی یا قرمز خفیف اطراف محل پیرسینگ، به ویژه در هفته های اول، نشان دهنده فعالیت سلول های پوستی در بازسازی بافت است.
این علائم در حالت عادی نباید با درد شدید، تورم غیرعادی، ترشح چرک یا بو همراه باشد. اگر چنین علائمی مشاهده شد، باید برای مشورت با پزشک یا متخصص پیرسینگ اقدام کنید. رعایت مراقبت های بهداشتی مناسب می تواند روند بهبودی را بهبود بخشد و خطر عوارض را کاهش دهد.

علائم هشدار دهنده که نیاز به توجه پزشکی دارند

در برخی مواقع، علائم هشدار دهنده ای وجود دارند که می توانند نشان دهنده مشکلات جدی در محل پیرسینگ باشند و نیاز به توجه فوری پزشکی دارند. این علائم عبارتند از:
• درد شدید و مداوم: اگر درد پیرسینگ به مدت طولانی ادامه یابد و با شدت زیاد همراه باشد، ممکن است نشانه ای از عفونت یا التهاب شدید باشد. در این صورت باید به پزشک مراجعه کرد.
• تورم غیر طبیعی: تورم شدید یا افزایش حجم تورم به طور ناگهانی می تواند نشانه ای از عفونت یا واکنش آلرژیک به پیرسینگ باشد. اگر تورم به طور غیرعادی گسترش یابد یا با درد همراه باشد، لازم است سریعا به پزشک مراجعه شود.
• ترشحات بد بو یا چرکی: ترشحات زرد یا سبز با بوی ناخوشایند می توانند نشانه ای از عفونت باشند. اگر ترشحات به مدت طولانی ادامه یابند یا تغییر رنگ دهند، باید سریعاً به پزشک مراجعه کرد.
• خونریزی مداوم: خونریزی زیاد یا ادامه دار از محل پیرسینگ به مدت طولانی نشان دهنده مشکل جدی است. اگر خونریزی متوقف نشود، نیاز به توجه پزشکی فوری دارد.
• قرمزی و التهاب شدید: اگر قرمزی یا التهاب در محل پیرسینگ بیش از حد معمول و به مدت طولانی ادامه یابد، می تواند نشان دهنده عفونت یا واکنش آلرژیک باشد که نیاز به درمان تخصصی دارد.
• تب: تب بالا همراه با علائم عفونت می تواند نشانه ای از عفونت گسترده یا واکنش شدید بدن به پیرسینگ باشد. در این شرایط باید به پزشک مراجعه کرد تا از درمان های لازم استفاده شود.
• عفونت قارچی یا باکتریایی: اگر احساس کنید پوست اطراف پیرسینگ به طور غیر طبیعی خشک و ترک خورده است یا تغییرات غیر طبیعی در رنگ پوست مشاهده می کنید، این ممکن است نشانه ای از عفونت قارچی یا باکتریایی باشد که باید درمان شود.

چگونه مدت زمان بهبودی را کوتاه‌ تر کنیم؟

برای کوتاه تر کردن مدت زمان بهبودی پیرسینگ و تسریع روند بهبودی، رعایت نکات بهداشتی و مراقبتی بسیار اهمیت دارد. در ادامه به چند روش موثر برای تسریع بهبودی پیرسینگ اشاره می کنیم:
• رعایت بهداشت محل پیرسینگ: تمیز نگه داشتن محل پیرسینگ از اولین و مهم ترین اقداماتی است که باید انجام دهید. برای این کار باید محل پیرسینگ را با محلول نمکی استریل شده یا آب نمک گرم روزانه دو بار شستشو دهید. این کار به تمیز شدن و جلوگیری از عفونت کمک می کند.
• پرهیز از لمس کردن محل پیرسینگ: هرگونه تماس با دست های آلوده می تواند باعث انتقال باکتری به محل پیرسینگ شود و روند بهبودی را کند کند. بنابراین از لمس محل پیرسینگ به طور غیرضروری خودداری کنید و اگر نیاز به لمس دارید، حتما دست هایتان را با دقت بشویید.
• استفاده از مواد ضدعفونی کننده مناسب: برای جلوگیری از عفونت، از مواد ضدعفونی کننده مناسب که توسط پزشک یا متخصص توصیه می شود، استفاده کنید. این مواد باید بدون الکل یا مواد تحریک کننده باشند تا از آسیب به پوست جلوگیری شود.
• استراحت و جلوگیری از فشار به محل پیرسینگ: هنگام خواب یا در زمان هایی که ممکن است فشار به وارد شود، مراقب باشید که محل پیرسینگ تحت فشار یا کشش قرار نگیرد. فشار زیاد می تواند به تاخیر در بهبودی و حتی بروز عفونت منجر شود.
• پرهیز از دخانیات و مشروبات الکلی: سیگار کشیدن و مصرف الکل می تواند به روند بهبودی آسیب بزند. این مواد می توانند به خونرسانی به محل پیرسینگ آسیب رسانده و از سرعت بهبودی بکاهند.
• رعایت رژیم غذایی مناسب: تغذیه سالم و مصرف ویتامین های ضروری به خصوص ویتامین C و روی، به تسریع روند بهبودی کمک می کند. این ویتامین ها باعث تقویت سیستم ایمنی بدن و تسریع ترمیم بافت های آسیب دیده می شوند.
• استفاده از پیرسینگ های مناسب: انتخاب پیرسینگ های با کیفیت و مناسب از نظر مواد و طراحی به کاهش خطر عفونت و بهبودی سریع تر کمک می کند. همیشه از جواهرات پیرسینگ با مواد ضد حساسیت و مناسب برای پوست خود استفاده کنید.
• مشورت با پزشک در صورت بروز علائم غیر عادی: اگر هرگونه علائم غیر عادی مثل درد شدید، ترشحات بدبو یا خونریزی غیر معمول مشاهده کردید، حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید. درمان سریع مشکلات می تواند از بروز عفونت های جدی جلوگیری کند و مدت زمان بهبودی را کوتاه تر کند.

نقش استراحت در بهبودی سریع تر پیرسینگ

استراحت یکی از عوامل مهم در روند بهبودی پیرسینگ است. هنگامی که بدن در حال بهبودی از هر نوع آسیب یا جراحتی باشد، نیاز به انرژی و زمان برای بازسازی و ترمیم سلول ها دارد. در مورد پیرسینگ، که به هر حال یک سوراخ در بدن ایجاد می شود، استراحت به طور مستقیم بر سرعت بهبودی تأثیرگذار است. در ادامه برخی از دلایلی که استراحت می تواند در بهبودی سریع تر کمک کند، آورده شده است:
• کاهش التهاب: در روزهای اولیه پس از انجام پیرسینگ، بدن ممکن است به دلیل تحریک بافت ها و آسیب به پوست، دچار التهاب شود. استراحت می تواند به کاهش میزان التهاب و تورم کمک کند و از شدت عفونت ها و حساسیت ها بکاهد.
• افزایش جریان خون به محل پیرسینگ: زمانی که بدن در حال استراحت است، گردش خون بهبود می یابد و این امر باعث می شود که مواد مغذی و اکسیژن بیشتر به ناحیه آسیب دیده برسد. این امر به تسریع روند ترمیم بافت کمک می کند.
• تقویت سیستم ایمنی بدن: استراحت کافی به بدن این امکان را می دهد که سیستم ایمنی به طور مؤثرتری عمل کند و از عفونت ها جلوگیری کند. سیستم ایمنی بدن قادر است تا با باکتری ها و میکروب ها مبارزه کرده و از بروز مشکلات جدی تر جلوگیری کند.
• کاهش استرس و فشار بر بدن: استرس می تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و باعث تأخیر در بهبودی شود. استراحت کافی می تواند به کاهش سطح استرس کمک کند و در نتیجه فرآیند بهبودی را تسریع بخشد.
• پرهیز از فعالیت های جسمانی شدید: انجام فعالیت های بدنی سنگین یا ورزش هایی که ممکن است فشار زیادی به بدن وارد کند، می تواند باعث تحریک و آسیب بیشتر به محل پیرسینگ شود. استراحت از این نوع فعالیت ها می تواند به جلوگیری از آسیب و عفونت کمک کند.

نکات مراقبتی ویژه در فصل های مختلف برای جلوگیری از عفونت پیرسینگ

مراقبت از پیرسینگ در هر فصلی می تواند چالش های خاص خود را داشته باشد. تغییرات دما، رطوبت و شرایط محیطی در هر فصل می توانند بر روند بهبودی تأثیر بگذارند. در ادامه نکات مراقبتی ویژه برای هر فصل جهت جلوگیری از عفونت پیرسینگ آورده شده است:
• فصل تابستان:
- حفظ رطوبت پوست: در تابستان، گرما و رطوبت بالا می توانند باعث تعریق زیاد و تجمع باکتری ها در محل پیرسینگ شوند. بنابراین باید از پوشیدن لباس های تنگ یا مواد غیر تنفس پذیر که باعث تعریق می شوند، خودداری کرد.
- استفاده از ضد عفونی کننده مناسب: در تابستان باید مراقب بود که در معرض آلودگی ها و گرد و غبار قرار نگرفت و برای جلوگیری از عفونت از ضد عفونی کننده ها و محلول های شستشو استفاده کرد.
- پرهیز از استخر و شنا در آب های آلوده: آب استخر می تواند باکتری ها و میکروب هایی داشته باشد که باعث عفونت پیرسینگ می شوند. از شنا در آب های آلوده در این فصل خودداری کنید.
• فصل پاییز:
- رطوبت پایین: در پاییز، هوای خشک و سرد می تواند موجب خشکی پوست و التهاب در محل پیرسینگ شود. برای جلوگیری از این امر، باید از کرم ها و مرطوب کننده های مناسب استفاده کرد.
- پوشیدن لباس های مناسب: در این فصل به دلیل کاهش دما، افراد ممکن است لباس های بیشتری بپوشند. پوشیدن لباس های تنگ و تماس مکرر با محل پیرسینگ می تواند باعث تحریک شود، بنابراین باید از لباس های آزاد و مناسب استفاده کرد.
- شستشو با دقت: هوای سرد می تواند باعث خشک شدن محل پیرسینگ و افزایش خطر عفونت شود. شستشوی مرتب با محلول ضد عفونی کننده و استفاده از آب ولرم می تواند از بروز مشکلات جلوگیری کند.
• فصل زمستان:
- هوای سرد و خشک: هوای سرد زمستان می تواند پوست را خشک کرده و فرآیند بهبودی را کند کند. استفاده از کرم مرطوب کننده و جلوگیری از تماس مستقیم با هوای سرد برای جلوگیری از خشکی پوست ضروری است.
- پوشیدن دستکش یا ماسک: در صورت ضرورت بیرون رفتن در هوای سرد، می توان از دستکش یا ماسک برای جلوگیری از تماس مستقیم هوا با پیرسینگ استفاده کرد.
- رطوبت محیط: در فصل زمستان به دلیل استفاده از سیستم های گرمایشی، رطوبت هوا کاهش می یابد. برای جلوگیری از خشکی پوست و محل پیرسینگ، استفاده از دستگاه بخور می تواند مفید باشد.
• فصل بهار:
- گرد و غبار و آلرژی: در فصل بهار، به دلیل گرد و غبار و آلرژی ها، افراد باید بیشتر مراقب محل پیرسینگ خود باشند. شستشو منظم با محلول ضد عفونی کننده و جلوگیری از لمس مکرر محل پیرسینگ با دست های آلوده مهم است.
- استفاده از کرم ضد آفتاب: با شروع فصل گرما و تابش مستقیم آفتاب، استفاده از کرم ضد آفتاب روی محل پیرسینگ برای جلوگیری از آسیب پوست بسیار مهم است.

تأثیر استرس و اضطراب بر روند بهبودی پیرسینگ

استرس و اضطراب می توانند تأثیرات منفی زیادی بر سلامت بدن داشته باشند و این تأثیرات می توانند بر روند بهبودی پیرسینگ نیز اثر بگذارند. در اینجا برخی از عواملی که استرس و اضطراب ممکن است بر بهبودی پیرسینگ تأثیر بگذارند، آورده شده است:
• ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن: استرس می تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کند. این موضوع می تواند باعث شود که بدن نتواند به خوبی با عفونت ها مقابله کند و روند بهبودی پیرسینگ کندتر شود. وقتی سیستم ایمنی بدن تحت تأثیر استرس قرار می گیرد، پوست بیشتر مستعد عفونت و التهاب می شود.
• افزایش التهاب: استرس باعث ترشح هورمون هایی مانند کورتیزول می شود که می تواند التهاب را در بدن افزایش دهد. التهاب بیشتر در ناحیه پیرسینگ می تواند موجب طولانی تر شدن زمان بهبودی و ایجاد مشکلاتی مانند قرمزی، تورم و درد شود.
• تأثیر بر رفتار مراقبتی: استرس و اضطراب ممکن است فرد را وادار به رفتارهایی کنند که به روند بهبودی آسیب می زنند. برای مثال، فرد ممکن است به طور ناخودآگاه محل پیرسینگ را لمس کند یا آن را خراش دهد که این می تواند باعث عفونت شود.
• کاهش خواب و استراحت: استرس می تواند خواب فرد را مختل کند. خواب کافی برای فرآیند بهبودی بسیار مهم است زیرا بدن در هنگام خواب سلول های جدید تولید می کند و آسیب ها را ترمیم می کند. کمبود خواب می تواند روند بهبودی را کند کرده و خطر عفونت را افزایش دهد.
• افزایش خطر ابتلا به عفونت: استرس می تواند باعث افزایش سطح هورمون ها و تغییرات شیمیایی در بدن شود که محیط را برای رشد باکتری ها و عفونت ها مساعد می کند. این مسئله می تواند موجب بروز عفونت در پیرسینگ شود و روند بهبودی را به تأخیر بیندازد.