پشتیبانی
09398765764
نکاتی که از عفونت پیرسینگ جلوگیری می کند و چگونه از عوارض آن جلوگیری کنیم؟
پیرسینگ یکی از رایج ترین و محبوب ترین روش های تزیین بدن می باشد که نه تنها به ظاهر فرد جذابیت می بخشد، بلکه برای بسیاری از افراد دارای معنی و مفهوم عمیقی می باشد. با این حال، انجام پیرسینگ بدون رعایت نکات بهداشتی و ایمنی ممکن است منجر به عوارض جدی از جمله عفونت شود. در این مقاله، به بررسی مهم ترین نکاتی که از ابتلا به عفونت ناشی از پیرسینگ جلوگیری می کند و همچنین راهکار هایی برای پیشگیری از عوارض احتمالی انجام ان می پردازیم. با دنبال کردن این توصیه ها، می توانید از داشتن تجربه ای لذت بخش و ایمن از انجام پیرسینگ اطمینان حاصل کنید.
فهرست مطالب
نکاتی کلیدی جهت جلوگیری از عفونت پیرسینگ و عوارض ان
جلوگیری از عفونت پیرسینگ یک موضوع مهم و حیاتی می باشد که نیاز به آگاهی و دقت زیادی دارد. در این مورد، ارائه نکاتی مفید و دقیق می تواند به سلامتی و ایمنی شما عزیزان بسیار کمک کند. بنابراین، در ادامه ی این مقاله با ما همراه باشید تا چندین نکته ی مهم را در رابطه با جلوگیری از عفونت پیرسینگ خدمت شما دوستان عزیز ذکر کنیم.
دست نزدن زیاد به محل مورد نظر انجام پیرسینگ
یکی از مهم ترین مخاطرات انجام پیرسینگ، خطر عفونت محل آن می باشد. برای جلوگیری از بروز چنین مشکلی، رعایت نکات بهداشتی ضروری می باشد. اولین و مهم ترین نکته در این زمینه، دست نزدن بیش از حد به محل پیرسینگ می باشد. دست زدن زیاد به محل، می تواند سبب ایجاد حساسیت در آن ناحیه و در نتیجه عفونت شود. صرفاً برای شست و شو و تمیز کردن زخم باید به آن دست زد. همچنین از تماس دست های آلوده با محل پیرسینگ باید اجتناب کرد. پیش از هر گونه دست زدن به محل آن، باید دست ها را به طور کامل و دقیق شست تا از انتقال آلودگی ها به آن جلوگیری شود. این نکته به ظاهر ساده اما دارای اهمیت فراوان می باشد. زیرا پوست به عنوان بزرگ ترین اندام محافظ بدن، حساسیت بیشتری در برابر آلودگی و عفونت دارد.
محل پیرسینگ نیز به دلیل ایجاد زخم در آن ناحیه، آسیب پذیری بیشتری نسبت به سایر بخش های پوست دارد. پس هر گونه تماس های مکرر و یا دست های آلوده با این ناحیه سوراخ شده، می تواند منجر به ورود میکروب ها و باکتری های مضر به داخل بدن و در نتیجه بروز عفونت شود. از این رو، خودداری از دست زدن بیش از حد به محل، از جمله مهم ترین اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از عفونت می باشد. این نکته علاوه بر افرادی که به تازگی پیرسینگ انجام داده اند، برای افرادی که سال ها پیش آن را انجام داده اند نیز بسیار مهم و قابل توجه می باشد. زیرا حتی پس از گذشت زمان زیاد، احتمال بروز عفونت در محل پیرسینگ همچنان وجود دارد. پس باید همواره با دقت و حساسیت به بهداشت این ناحیه توجه داشت.
خودداری از خارج کردن پیرسینگ
جلوگیری از عفونت پیرسینگ، علاوه بر رعایت نکات بهداشتی در خصوص دست زدن بیش از اندازه به محل آن، مستلزم توجه به نکات دیگری نیز می باشد. یکی از این موارد، خودداری از خارج کردن آن است. بسیاری از افراد پس از انجام پیرسینگ، به دلایل مختلف تمایل به خارج کردن آن دارند. اما این اقدام می تواند عواقب جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد. پیرسینگ تازه انجام شده در هر ناحیه از بدن، باید حداقل به مدت 12 ماه روی آن باقی بماند. زیرا زمان لازم برای بهبود کامل زخم و عادت کردن پوست به وجود پیرسینگ، در این بازه زمانی فراهم می شود.
خارج کردن زود هنگام آن، این فرصت را از پوست می گیرد و محل آن را دوباره زخمی خواهد کرد. این امر نه تنها باعث افزایش احتمال بروز عفونت می شود، بلکه ممکن است موجب ایجاد عوارض دیگری مانند جای زخم، ورم و التهاب نیز گردد. بنابراین، بهتر است از دست زدن و خارج کردن آن تا جایی که ممکن است، خودداری شود.
عدم استفاده از پماد در محل سوراخ شده
علاوه بر دو نکته فوق، مسئله دیگری که باید در جلوگیری از عفونت محل انجام پیرسینگ مورد توجه قرار گیرد، نحوه مراقبت از محل آن می باشد. برخی افراد به اشتباه تصور می کنند که پوشاندن محل با پماد ها و مواد چرب، باعث بهبود زخم و جلوگیری از عفونت خواهد شد. اما این روش کاملاً اشتباه بوده و می تواند تبعات منفی به دنبال داشته باشد. پوشاندن محل پیرسینگ با پماد ها و مواد چرب، مانع از رسیدن هوا به آن ناحیه می شود. این امر سبب ایجاد رطوبت و مرطوب شدن زخم می گردد. در حالی که رطوبت، یکی از اصلی ترین عوامل بروز عفونت در محل پیرسینگ محسوب می شود. زیرا این شرایط مرطوب، زمینه مناسبی را برای رشد و تکثیر باکتری ها و میکروب های مضر فراهم می کند.
بنابراین، پوشاندن محل پیرسینگ با پماد ها و مواد چرب نه تنها باعث بهبود زخم نخواهد شد، بلکه احتمال ابتلا به عفونت را نیز افزایش می دهد. به همین دلیل، باید از این روش اجتناب کرد و به جای آن، محل آن را به صورت باز و در معرض هوا نگه داشت. این کار باعث می شود تا زخم خشک و بدون رطوبت باقی بماند و شرایط مناسبی برای رشد باکتری ها فراهم نشود. همچنین، علاوه بر خودداری از پوشاندن محل پیرسینگ با پماد ها، باید از تماس آن با آب و شست و شوی مداوم نیز پرهیز کرد. زیرا آب و رطوبت، همانند پماد ها و مواد چرب، شرایط مناسبی را برای رشد میکروب ها و باکتری ها فراهم می کنند. بنابراین باید محل را به صورت خشک و در معرض هوا نگه داشت تا از بروز عفونت جلوگیری شود.
عدم استفاده از یکسری مواد در محل انجام پیرسینگ
استفاده از برخی مواد شوینده و محصولات آرایشی و بهداشتی در محل پیرسینگ می تواند خطرات جدی را به همراه داشته باشد. یکی از نکات دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، خودداری از استفاده از مواد تمیزکننده قوی مانند الکل و هیدروژن پراکساید می باشد. این مواد دارای قدرت ضد عفونی کنندگی بالایی می باشند، اما می توانند به روند بهبود محل پیرسینگ آسیب بزنند. این مواد با از بین بردن سلول هایی که مسئول بازسازی و ترمیم محل می باشند، مانع از بهبود کامل آن می شوند. در نتیجه، استفاده از آن ها پس از انجام پیرسینگ جلوی روند التیام را گرفته و منجر به بروز عفونت های شدید خواهد شد.
همچنین باید از مواد حاوی بنزآلکونیوم کلراید نیز اجتناب نمود. این ماده نیز مانند الکل و هیدروژن پراکساید، به سلول های بازسازی کننده محل آسیب می رساند و سبب کند شدن روند بهبود آن می شود. درواقع، این نوع محصولات واکنش های التهابی را تشدید کرده و صدمات جدی به محل انجام پیرسینگ وارد می کنند. علاوه بر مواد شوینده قوی، استفاده از برخی محصولات آرایشی و بهداشتی نیز در محل اکیداً ممنوع می باشد.
به عنوان مثال، کرم ها، لوسیون ها، ضد آفتاب ها و سایر مرطوب کننده ها در صورت تماس با محل پیرسینگ، می توانند سبب بروز عفونت های شدید تری شوند. این محصولات هنگام جمع شدن در ناحیه، شرایط را برای رشد و تکثیر باکتری ها فراهم می آورند و ممکن است باعث عفونت های پوستی جدی گردند. بنابراین، پس از انجام هر گونه پیرسینگ، باید به شدت از استفاده حتی مقداری کمی مواد شوینده، آرایشی و بهداشتی در محل آن خودداری نمود.
استفاده از دارو جهت جلوگیری از عفونت پیرسینگ
اگر محل پیرسینگ شما دچار درد یا خارش شده است، استفاده از داروهای بدون نسخه می تواند کمک موثری باشد. در این مورد، باید به دو نکته ی مهم توجه داشت:
اول اینکه، درد و خارش معمولاً نشانه التهاب یا عفونت می باشند که باید هر چه سریع تر به آن رسیدگی کرد. دارو های بدون نسخه می توانند درد و خارش را موقتاً کاهش دهند، اما مشکل اصلی را برطرف نمی کنند. بنابراین، حتماً باید به پزشک مراجعه کرده و درباره علت این مشکلات او را مطلع کنید.
دارو های مسکن و ضد التهاب بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می توانند آسیب به محل پیرسینگ را کاهش داده و التهاب را تا حدی کنترل کنند. اما اگر خودسرانه و بدون مشورت با پزشک از این دارو ها استفاده کنید، ممکن است در درازمدت عوارض جانبی داشته باشند.
به طور کلی، دارو های بدون نسخه مانند مسکن ها می توانند به عنوان درمان کمکی مفید باشند، اما نباید جایگزین مراقبت و درمان تخصصی شوند. رعایت دستورات پزشک و مراجعه به موقع برای پیگیری درمان از اهمیت بالایی برخوردار است.
مراجعه به دکتر متخصص
توجه به علائم احتمالی عفونت در طول دوره التیام بسیار مهم می باشد. قرمزی، تورم، درد، حساسیت و ترشح چرکی می توانند نشانه های عفونت باشند. در صورت مشاهده چنین علائمی حتماً باید با پزشکی متخصص مشورت کرد. در صورت تداوم یا تشدید علائم عفونت، پزشک ممکن است دارو های ضد عفونی موضعی تجويز کند. گاهی نیز ممکن است لازم باشد پیرسینگ به طور موقت خارج شود تا عفونت تحت کنترل در آید. در هر صورت تشخیص و درمان به موقع توسط پزشک می تواند از بروز عوارض جدی جلوگیری کند.